MARDİN

Kınalar yakılmış gökyüzüne ilmik ilmik,

Zılgıt sesleri titrer, hızmalı burunlar delik

Taşlar ruhları akseder özünde nakış...

Heybetli kalesinin hikmetidir Hakk’a yakarış.

Özünde, sözünde mertlik olanların yurdu

Ataların yadigarı ve ulu Artuklu

Kız Kalesi gülümser, çekingen, ürkek ceylani

Zaman ağır ağır işler kum saati misali

Ruhlarda derin bir huzur, doğa mütebessim

Saf tutan halaylarda medeniyetler kol kola

Türküler çeyiz sandığını, bulutları saklar

Ful çiçeklerinde avlu kokar, yıldızlar alevli,

Yakıcı güneşte altın sarısı taşların aksi

Destanların özü yansır sokakların merdivenlerinde,

Güneşin nabzı atar, duraksız sevdalı yüreklerde

Mezopotamya eğilir sadakatle Mardin’in önünde

Diz çöker cömertliğiyle yeşil enginliğinde

Güneş ışığı Nemrut’tan önce Mardin’e uğrar,

Yağmurlar bereketi müjdeler, ağlar, yağar

Musikiye aşina güvercinler takla atar

Uçurtmalarda geleceğin güzelliği, geçmişin emaneti uçar...

Mardin’de yaşam mitolojiyle dans eder,

Ezanlar, çanlarla kardeşçe ve beraber...

Karlar süslemek için işlemelerini can atar.

Çeşmelerinde su tarihle coşkun, misk akar...

Kuyular mahzen, güneş görmemiş define

Ay ışığı güleç yüzlerde gamzeler oyar...

Ne “Gondol’la” ilerlemek, rutubetli Venedik’te

Ne “Kuleler” kenti süslü Paris’te

Benim her şeyim, huzur sokağım, özüm, kaynağım...

Asil memleketimde, MARDİN’de

Sevginin adı gökyüzünde gülbin,

Şirin yüreklerde MARDİN...